Święto obchodzone od 1890 roku, ale dopiero w 1950 roku zostało świętem narodowym. Wydarzenia, które przyczyniły się do jego ustanowienia, miały miejsce pod koniec XIX wieku za oceanem.

Święto obchodzone od 1890 roku, ale dopiero w 1950 roku zostało świętem narodowym. Wydarzenia, które przyczyniły się do jego ustanowienia, miały miejsce pod koniec XIX wieku za oceanem.

Klasa robotnicza była tam poddawana nieustannemu wyzyskowi, co wywołało falę protestów. W Chicago w 1886 roku doszło do krwawego starcia pomiędzy robotnikami walczącymi o równouprawnienie i policją. Atak funkcjonariuszy nastąpił z nieznanych powodów - pomimo pokojowego charakteru demonstracji.

W celu upamiętnienia ofiar Druga Międzynarodówka uchwaliła 1 maja Dniem Solidarności Ludzi Pracy. Jak można się domyślać, marsze na rzecz poszanowania praw robotniczych nie podobały się ówczesnym zaborcom ziem polskich.

Dopiero władze Polski Ludowej, w imię krzewienia idei pracy, wyjątkowo upodobały sobie Święto Pracy - do tego stopnia, ze uczestnictwo w pochodach pierwszomajowych było obowiązkowe w szkołach i zakładach pracy. Uczestnicy nieśli ze sobą chorągiewki , sztandary i transparenty.

W uroczystych obchodach nie brakowało również przywódców partyjnych. Dzieci miały wtedy okazję zasmakować takich rarytasów, jak wata cukrowa czy oranżada. Po upadku PRL-u zwyczaj organizowania pochodów zanikł, choć gdzieniegdzie w dalszym ciągu świętują różne organizacje lewicowe.

Od 2004 roku 1 maja zbiega się z ważną dla Polski datą wstąpienia do Unii Europejskiej. Niezależnie od poglądów politycznych, dla większości to jednak dzień przyjemny, bo jest nie tylko ustawowo wolny od pracy, ale rozpoczyna długi majowy weekend i sezon grillowy.

Najważniejsze zatem, by w Święto Pracy nie pracować.