Z satysfakcją odnotowujemy udział 16 WOG we wsparciu ekspedycji studentów archeologii, pracowników Muzeum w Koszalinie i Instytutu Archeologii Uniwersytetu Warszawskiego, którzy prowadzą coroczne badania na wykopalisku w Nowym Łowiczu (rejon poligonu drawskiego).
W dniu 17. sierpnia 2015 Komendant 16 WOG miał okazję zapoznać się ze sposobem prowadzenia badań na jednym z najważniejszych stanowisk archeologicznych w północnej części Polski, które wśród archeologów znane jest pod nazwą nieistniejącej miejscowości Nowy Łowicz.
Stanowisko, które zostało odkryte w 1891 r. zlokalizowane jest na szczycie wysokiego wzgórza, którego stoki mocno opadają w kierunku starego koryta rzeki Drawy. Pierwsze amatorskie wykopaliska przeprowadziła właścicielka majątku Nowy Łowicz (wówczas Neu-Lobitz) Freifrau Anna Sylwia von Wangenheim, która rozkopała trzy kurhany, natrafiając w jednym z nich na grób ciałopalny datowany na przełom II i III w. po Chrystusie.
W 1988 r. Krystyna HAHUŁA z Muzeum w Koszalinie rozpoczęła profesjonalne wykopaliska na stanowisku przy wydatnej pomocy Dowództwa Pomorskiego Okręgu Wojskowego. Podczas kilkunastu lat benedyktyńskiej pracy odkryła pozostałości osadnictwa z epoki kamienia, brązu i żelaza, które rozsławiły Nowy Łowicz wśród ludzi nauki całej Europy. Jej wielkie dzieło, którego nie zdołała ukończyć, kontynuowane jest przez kolejne pokolenie archeologów: Adama Cieślińskiego z Instytutu Archeologii Uniwersytetu Warszawskiego i Andrzeja Kasprzaka z Muzeum w Koszalinie.
Najciekawsze i najliczniejsze materiały z Nowego Łowicza pochodzą z okresu wpływów rzymskich. Na szczycie wzniesienia powstało wówczas największe w Polsce cmentarzysko kurhanowe użytkowane przez ludność tzw. kultury wielbarskiej.
W świetle dotychczasowych badań cmentarzysko można datować na okres od początku II do pierwszych dziesięcioleci III wieku po Chrystusie. Użytkownicy cmentarzyska w Nowym Łowiczu kultywowali jednocześnie dwa rodzaje obrządku pogrzebowego: inhumację i kremację. Pochowani w grobach tzw. szkieletowych leżeli na wznak, z głową w kierunku północnym. W kilku przypadkach zarejestrowano pozostałości drewnianych trumien.
Wieloletnie prace wykopaliskowe zaowocowały pasjonującymi wynikami naukowymi, które pozwoliły na rekonstrukcję dziejów ludzkich na terenie współczesnego poligonu.
Pomimo wyjątkowo gorących sierpniowych dni studenci dali z siebie wszystko i odkryli kilkadziesiąt obiektów, które będą badane i opracowywane w Muzeum, a wszyscy chętni mogą zapoznać się z wynikami badań poprzez odwiedziny stałej wystawy w koszalińskim muzeum (http://muzeum.koszalin.pl)

Tekst: Adam KUCHARCZYK na podstawie opracowań Muzeum w Koszalinie Zdjęcia: Adam KUCHARCZYK