Śmigus-dyngus to w rzeczywistości połączenie dwóch obyczajów, wywodzących się z tradycji słowiańskiej. Śmigus polegał na delikatnym biciu wierzbowymi witkami lub oblewaniu wodą w celu wiosennego oczyszczenia z brudu i chorób, a także z grzechu.

Osoba, która chciała uniknąć podwójnego oblewania, mogła przekupić oblewających pisankami lub innymi drobnymi podarunkami - to właśnie tę osobliwą formę wymuszenia nazywano dyngusem.

Dyngus był też świetną okazją do odwiedzania rodziny i znajomych (stąd dawna nazwa włóczebny)i skosztowania domowych przysmaków.

Około XVI wieku granice między dwoma zwyczajami zatarły się, i tak powstał śmigus-dyngus.

Dziś lany poniedziałek niewiele ma wspólnego z dawnymi wierzeniami. Oblewanie wodą najbliższych jest obecnie postrzegane bardziej w kategoriach niewinnego psikusa. Choć w przypadku młodzieży często niewinny psikus może stać się wykroczeniem. Praktycznie co roku media informują o przypadkach wylewania całych wiader wody na przechodniów na ulicach czy osób podróżujących komunikacją miejską.
Najbardziej narażone na takie wybryki są młode kobiety - niektórzy nastolatkowie najwyraźniej uznają potraktowanie panien dziesięcioma litrami zimnej wody jako wyszukaną formę zalotów.

Z biegiem czasu oblewanie wodą stało się do tego stopnia niebezpieczne że prawnicy musieli wprowadzić prawo do dania mandatu za przesadne oblewanie kogoś wodą.

INFO